Marcin Radziszewski „Siła portretu”

W Galerii Stary Ratusz WBP odbył się wernisaż wystawy pt.: „Siła portretu” Marcina Radziszewskiego malarza-samouka mieszkający w Olsztynie. Z wykształcenia ślusarz, z zamiłowania artysta. W 2010 r. w Spichlerzu MOK w Olsztynie autor zorganizował pierwszą indywidualną wystawę zatytułowaną „Moja rodzina”. Od tego czasu prezentował obrazy na kilku wystawach indywidualnych, m.in. w CEiIKu w Olsztynie i w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Morągu. Jego prace były też prezentowane na wystawach zbiorowych organizowanych w Olsztynie i regionie. Mistrzem Radziszewskiego jest Jacek Malczewski, a główną inspiracją malarstwo z przełomu XIX i XX wieku. Jego obrazy pełne są żywych kolorów i prezentują unikatowy świat zarówno wewnętrznych wizji autora, jak i jego codziennego życia, splecionych w jedną, fascynującą, pełną symbolicznych znaczeń całość.

Siła portretu

Urodziłem się w 1978 r. w Olecku. Moje malowanie zaczęło się w wieku dziecięcym, w przedszkolu. W szkole podstawowej malowałem po zeszytach, ale próbowałem też malarstwa olejnego, akrylowego. Malowałem zawsze czym się dało, nawet patyk na piasku był dobry.
Po szkole podstawowej chciałem iść do Liceum Plastycznego w Supraślu. Nie było pieniędzy i matka się nie zgodziła. Zostałem samoukiem. Uczyli mnie dziadkowie. Pokazywali mi styl i technikę. Zawsze u nich malowałem. Uciekałem też z domu do Zakopanego, tam poznawałem różne techniki na Krupówkach. Obserwowałem portrecistów, jak posługiwali się pastelem, kredką, węglem. Oczy kazały patrzeć i malować, naśladować.
Dziś wyrobiłem swój styl i technikę. Zaczęły się małe wystawy. Aż w końcu coś większego wygrałem. To była II wystawa twórczości i rzemiosła artystycznego w Ełku. Starałem się zawsze chodzić na wystawy patrzeć, podziwiać. Należę do Związku Plastyków Warmii i Mazur. Cały czas maluję, szczególnie olejami – to mi pasuje najlepiej. Lubię robić portrety ludzi – tylko człowiek człowieka może namalować. Tym żyję i to kocham. Już do końca życia będę to robił. Sztuka buduje sens życia, bycia tu i teraz. Rozwija ducha do takiego stopnia, aż rozrywa duszę. Uspokaja i wycisza. Budzi i odkrywa. Przebywa i daje nowe znaki. Dzięki sztuce myśl wyczuwa rzeczy. Dlatego muszę malować jak dziecko, cały czas i się z tego cieszyć, bo to jest piękność w piękności życia.

Artysta malarz Marcin Radziszewski