Piotr Płaczkowski „Kanał Ostródzko-Elbląski”

W Galerii Stary Ratusz WBP odbył się wernisaż wystawy „Kanał Ostródzko-Elbląski” – Piotra Płaczkowskiego. Wystawa ta jest efektem kilkuletniej pracy, fotografowania poszczególnych fragmentów tej fascynującej, śródlądowej drogi wodnej. Jej ekspozycja w naszej galerii zbiegła się z obchodami 150-lecia funkcjonowania Kanału.

Piotr Płaczkowski, urodzony w 1950 r. w Krakowie. Od 1956 r. mieszka w Olsztynie.
Fotograf, mechanik, kolejarz, drogowiec. Wychował się na jeziorze, w lesie i nad rzeką przy młynie. Stąd najbliższa sercu tematyka zdjęć, to styk przyrody i techniki. W 1965 roku zaliczył pierwszą publikację prasową – był to pejzaż. Potem uprawiał niemal wyłącznie fotoreportaż i ścigał się w konkursach fotograficznych w kraju i za granicą. Terminował w redakcjach tygodników „ITD” i „Razem”. Przez 9 lat był instruktorem fotografii w domu kultury „Muza” przy Spółdzielni Mieszkaniowej Jaroty w Olsztynie. Przez 10 lat pracował jako etatowy fotoreporter w takich tytułach jak: „Nasza Wieś”, „Olsztyński Kurier Obywatelski”, „Gazeta Olsztyńska” i „Dziennik Pojezierza”. Obecnie jego zdjęcia można znaleźć w prasie ogólnokrajowej, pracuje dla agencji „Reporter” oraz w wielu wydawnictwach książkowych, kalendarzowych i turystycznych.
Pierwszą indywidualną wystawę pod tytułem „Liga międzygminna” miał w grudniu 1981 r. w galerii „Piwnicy Świdnickiej” we Wrocławiu . Następna zaistniała w 1986r w galerii Bielskiej Delegatury ZPAF w Bielsku Białej i przedstawiała ówczesną siermiężność życia. Trzecia wystawa miała miejsce w KMPiK-u w Olsztynie w 1987/88 roku i była relacją z Sześciodniówki Motocyklowej a nosiła tytuł „Enduro – znaczy wytrzymałość”.
Obecna wystawa jest fragmentem dużego zbioru zdjęć dotyczących Kanału. Pierwsze z nich powstały w 1992 r. Jednak większość została wykonana w ciągu 4 lat drugiej połowy lat 90-tych.

Kanał Ostródzko – Elbląski

W północnej części obecnej Polski leżała kraina, która w początkach XIX wieku nie miała dogodnego połączenia z Morzem Bałtyckim. Spław drewna okrężną drogą trwał ponad pół roku. Pod naciskiem ziemiaństwa, Pruski Parlament Krajowy władający tą krainą, zwaną Oberlandem, wydał w 1825 r. rezolucję o budowie kanału.

Kanał stworzył Georg Jakob Steenke przy współpracy Karla Lentze (współtwórcy Kanału Sueskiego). Do budowy przystąpiono w 1844 r. Najtrudniejszym fragmentem trasy był odcinek o różnicy poziomów wody 99,2m na długości 9,6 km. Rozwiązano ten problem budując pięć pochylni, z których ostatnią ukończono w 1881 r., chociaż kanał funkcjonował już od 1860 r.

Pochylnia to równia pochyła z dwoma torowiskami, po których jadą wózki ciągnięte linami. Gdy jeden wózek jedzie do góry, to drugi w tym samym czasie zjeżdża w dół. Napęd wózków mieści się w maszynowni, którą napędza woda spadająca na wielkie koło wodne. Jest to obecnie unikat w skali światowej. Kanał z pochylniami istniał wprawdzie w USA (Kanał Morris) lecz obecnie pozostał tylko mały fragment będąc faktycznie atrapą zabytku, gdyż wszystkie urządzenia mają zautomatyzowany napęd elektryczny.

Przez ponad 80 lat kanał nazywał się Oberlandzkim lub Staropruskim. Po II wojnie światowej został uruchomiony w 1948 r. i nazywa się Elbląskim lub Ostródzko-Elbląskim.